dinsdag 27 mei 2008

Idee

Ik lag op de bank, legde het boek dat ik de twee uur daarvoor aan het lezen was op tafel om even pauze te nemen, en genoot van mijn kamer en de vrijheid die ik zogenaamd had. Doordat ik mijn studentenkamer de laatste tijd goed opgeruimd houd en hem een beetje opgeknapt heb voelt het als een fijn thuis. En wat is er fijner dan al chocolade-muffins-etend een makkelijk, leuk maar toch spannend boek te lezen in een huis waar je je thuis voelt? Het zou een absoluut genotmoment zijn geweest als ik in mijn achterhoofd niet mijn ratio verwijtend had horen fluisteren dat ik totaal niets had voorbereid voor college de volgende dag, nog niets aan mijn tentamen van volgende week heb gedaan en ook geen enkele voorbereiding heb getroffen voor het bedenken van een hoofdvraag voor een scriptie die ik al bijna af zou moeten hebben.
Nadat ik die gedachten uit mijn hoofd probeerde te relaxen bekroop me een idee waarvan ik niet weet wat ik ermee moet, en waarvan ik tegelijk weet dat ik er (daarom?) niets mee zal doen.
Waarom heb ik me laatst ingeschreven voor het volgende studiejaar aan m'n universiteit? Dat was helemaal niet een bewuste keuze, het leek me een logisch vervolg op waar ik me dit jaar mee bezig heb gehouden (of had willen houden, nog lang niet alle punten zijn binnen). Waarom schrijf ik me niet gauw uit voor komend jaar, meld ik me niet af voor studiefinanciering en ga ik niet lekker werken volgend jaar, boeken lezen, huishouden en genieten van vrijheid en verantwoordelijkheid?
Het hele jaar heb ik achter mezelf en m'n voornemens aangelopen. Terwijl ik vol zit met wil om dingen te weten vind ik het veel makkelijker om toe te geven aan het studentenleven dan om te gaan leren. De helft van m'n tentamens tot nu toe heb ik moeten herkansen of ga ik nog herkansen, de andere helft werd beloond met een magere voldoende doordat ik er niet de tijd en intelligentie in stak die ik eigenlijk wel had.
Ik heb veel van mijn tijd verspild, dat weet ik wel. De eerste paar maanden keek ik veel tv, nu ik geen tv meer heb lees ik teveel boeken die ik niet zou moeten lezen (omdat ze niet over mijn studie gaan, niet omdat ze slecht zijn). Maar ik heb ook veel tijd besteed aan andere dingen. Ik vind het relaxed om de was te doen, ik vind het spannend om te leren koken, ik geniet van het rondstruinen achter mijn winkelwagentje in de supermarkt, ik houd ervan als ik mijn kamer netjes heb gemaakt.
Hoe wil ik mijn komende jaar inrichten? Waarom zou ik met de meute meegaan en verder gaan met studeren? Waarom niet een jaartje pauze?

Omdat het dan langer duurt voor ik mijn studie heb afgerond (want afronden wil ik die uiteindelijk wel, al lijkt mijn gedrag daar niet achter te staan), omdat ik waarschijnlijk zo zit te denken uit luiheid, omdat ik wél wil leren.

Ohoh, sprak ik mezelf maar niet zo tegen in gedrag en denken. Deze eeuwige cyclus.

1 opmerking:

perezz zei

als die ratio in het achterhoofd speelt... is het de bedoeling dat wij alleen maar leren? is het de bedoeling dat wij overnemen in onze eigen normen wat ons opgedragen wordt? of moeten wij elke dag genieten en daarom ook toetsmomenten als tentamens laten schieten voor dit geluk per dag? is het halen van een tentamen of herkansing een hele week ongeluk waard?